- Promenade 1 " Ninglinspo " pour le promeneur.
- Promenade 2 " circuit Vieuxville "
- Promenade 3 wandeling - itinéraire " Baraque Fraiture "
- Promenade 4 " Een zeer grote keuze ... " van tochten
- Promenade 5 " BLOSO - ADEPS " ... Les " Points Verts "
- Circuit contée (guidée) " Ourthe entre schiste et myrtilles " ( départ : Barvaux-sur-Ourthe, à 5 minutes, en voiture, de la Ferme Lahaut )
- Promenade contée (guidée) " Ourthe entre schiste et myrtilles " ( départ : Durbuy, à 10 minutes, en voiture, de la Ferme Lahaut )

"HOME PAGE générale ", de " la Ferme Lahaut "

links naast de rivier, over een verharde weg
gedeeltelijk door de rivier, over een pad, aangegeven met de wit/rode GR-merktekens
rechts naast de rivier, over een verharde weg
Het pad in het midden is het leukst en het spannendst, zeker als er behoorlijk wat water in het riviertje staat.

C. Volg het riviertje ruim een uur stroomopwaarts; kies daarbij je eigen pad.

D. Op een gegeven moment moet er een stuk "geklommen" worden, waarbij een leuning aan de rechterkant is aangebracht. Volg dit omhoog.
Vanaf dit punt hoef je de GR-markering niet meer te volgen, want die wijkt af.

E. Loop door tot op het plateau.

2. A. Op het plateau volg je de greppel richting het bos.
(Eigenlijk ga je hier een beetje links af.)

B. Bij de bosrand volg je de (onzichtbare) greppel rechtdoor het bos in.
(Het pad is in het begin even onduidelijk, doordat er veel begroeiing is. Later wordt het pad breder.)


C. Bij de grote kruising met een aardgasleiding, ga je rechtsaf.


D. Constant de aardgasleiding volgen, langs een verdwaalde villa, tot een asfaltweg wordt bereikt.

E. Asfaltweg rechtdoor volgen tot in dorp Chefna.
Het café heeft heerlijke bosbessenvlaai.

3. A. Vanuit het café rechtsaf, even het asfalt volgen.
Waar de weg een bocht maakt, rechtsaf langs het weiland een smal pad in.

B. Na ongeveer 50 meter verschijnt het bord "Ponds de Quareux". Daar rechtsaf, langs het prikkeldraad.

C. Volg nu de markering van de GR 571, of kies zelf een pad stroomafwaarts langs het riviertje de Chefna.

D. Als je zelf een route zoekt of de GR-markering volgt, eindig je in Ponds de Quareux. Zie daarna punt 4. van deze routebeschrijving.
Voor een andere route, volg het pad dat langzamerhand breder wordt. Probeer dichtbij de Chefna te blijven, waarbij deze aan de rechterhand blijft.

E. Het bredere pad wordt een verharde weg met rode (gravel-)stenen.

F. De eerste echte afslag naar rechts, na het mooie vakantiehuisje aan de rivier aan je rechterhand, is een holle weg. Volg deze holle weg.

G. De holle weg gaat steil naar beneden en komt uit op de grote weg van Remouchamps naar Trois Pont.

H. Steek de weg en de spoorlijn (er ligt een brug) over.
Meteen de brug rechtsaf.

I. Bij de volgende brug en de ingang van een privé-tuin, klim je over het hek van de spoorlijn.

J. Volg de spoorlijn, tot voorbij de camping.
Let op het treinverkeer.

K.Bij de ingang van de camping kun je rechts van de spoorlijn naar het plaatsje Quareux met hotel en café's.

4. A. Ga in Quareux onder de spoorlijn door en meteen rechtsaf.

B. Volg het pad langs de Amblève zo lang mogelijk.

C. Aan het eind van het pad wordt dit een weg en kom je uiteindelijk weer uit op de weg van Remouchamps naar Trois Pont.

D. Volg deze weg ongeveer 500 meter en je komt weer uit bij het hotel-café-restaurant Les Bruyeres.
Hier kun je goed eten na zo'n wandeling.

Veel wandelplezier !

naar Ninglinspo van de "Ferme Lahaut" :
neem de richting Burnontige, Werbomont, Stoumont
Na ruim 10 km ligt rechts Nonceveux. Even verder aan de linkerkant ligt de parkeerplaats van de Ninglinspo. Dit staat rechts met een klein wit bordje aangegeven.

HET PARCOURS :
De wandeling gaat voor het grootste gedeelte over onverharde paden door een prachtige natuur. Alleen in de buurt van de dorpjes Vieuxville, Logne en Sy wordt gebruik gemaakt van geasfalteerde wegen. Het 'Sentier de Crete' biedt grandioze uitzichten op de Ourthe en de rotsen van Sy.

VERTREKPUNT :
De 16e eeuwse abdijboerderij 'Ferme de Bouverie' aan de N86 bij Vieuxville.


DE ROUTE :
Voor er met de wandeling begonnen wordt kun je eerst een kijkje nemen in de 16e eeuwse abdijboerderij, die nu een klein museum herbergt (het Musee du Comte de Logne).
Vervolgens wandel je de 'Route de Longe' af die door de leuke valleitje van de Lembree voert richting het gehucht Logne. In het dorpje steek je ter hoogte van de de 1e horecagelegenheid het riviertje over en ga je even links af. Rechts voert dan (na het passeren van een poortje) een steil bospaadje je naar de ruine van het 'Chateau de Logne'.
Je vervolgt het vrij brede pad (na misschien even een bezoekje te hebben gebracht aan de ruine als die open is) al dalende naar de 'Ferme de Palogne', een vakantiecomplex aan de oever van de Ourthe. Je wandelt nu met een bocht terug naar de 'Route de Logne' en volgt deze weg heel even naar rechts tot je tegenover de oprijlaan van hotel Chateau de Palogne het rood-wit gemarkeerde Grand Route wandelpad kan oppikken dat hier het bos in gaat. Je volgt nu een hele tijd het smalle paadje met de rood-wit markering omhoog naar de heuvelkam, waarover je al stijgend en dalend een hele tijd verder wandelt. Onderweg kom je aan de linkerkant een paar prachtige uitzichtpunten over het Ourthedal tegen. Als het Grand Route wandelpad bij een asfalt-
weg uitkomt, volg je deze weg heel even naar links tot je weer opnieuw na een slagboom het
bos in kunt. Je blijft nu de rood-witte markering volgen. De route loopt nog even hoog boven
het dal van de Ourthe, maar daalt dan zigzaggend af naar het gehucht Sy. In Sy verlaat je even de Grand Route wandelweg en loop je de 'Allee de Sapins' af, die onder een spoorbaan doorgaat. Je komt nu langs een paar restaurantjes, dus een mooie plek om even op adem te komen. Vervolg je weg met aan je linkerhand de Ourthe. Direct na het spoorviaduct over de Ourthe kom je de Grand Route weer tegen. Je loopt verder langs de Ourthe, onderlangs de 'Roche de la Vierge'. Na een weiland en nog een paar steile rotsen verlaat de route de rivier en gaat omhoog door het 'Bois des Carrieres' naar een grote weide, die je via een hekje rechtdoor oversteekt (na een regen-periode zijn hoge waterdichte schoenen of laarzen aan te raden en soms moet je uitkijken voor de koeienflatsen!). Je loopt door de wei in de richting van een grote boerderij. Als je weer een hekje bent gepasseerd laat je Grand Route

wandelpad links liggen en ga je rechtsaf de verharde weg op. Deze loopt na de bocht geleidelijk aan naar boven. In het bos bij een tweesprong rechts aanhouden. Boven, bij een schuur aan de linkerhand, wordt de te volgen route gemarkeerd met blauwe streepjes. de weg verder vervolgen door het open terrein en het daarop volgende 'Bois de Pierreux'. Vlak voor het bos eindigt staat rechts een stenen kruis met een groot doodshoofd. Dan steekt de route een weiland over en gaat rechtsaf over een verharde weg om meteen weer linksaf te gaan. Je daalt nu flink af naar een opgedroogd beekje en na een vervolgens weer steile klim kom je op de weg van Sy naar Vieuxville. Nu volg je niet meer de blauwe streepjes route, maar volgt de asfaltweg naar links. in een bocht naar rechts neem je een landweggetje linksaf door de velden omhoog tot je bij een kruispunt van onverharde wegen uitkomt. Daar ga je rechtsaf richting Vieuxville. Bij de tweesprong lonks aanhouden. Op de verharde weg aangekomen deze naar beneden vervolgen. Bij de splitsing rechts aanhouden richting Logne. Bij de volgende splitsing links aanhouden en dan kom je weer bij je vertrekpunt !

Om 9.30 uur zaten we gepakt en gezakt in de auto en konden we vertrekken naar het startpunt van vandaag. Dit lag zo'n 2 KM van Baraque de Fraiture, vlak bij Ferme du Poteau. We parkeerden de auto aan de Chemin Napoléon. Het was wel even schrikken van de barre omstandigheden waarmee we hier te maken kregen. We zaten hier op een hoogte van 630 M in open terrein en een koude snerpende oostenwind deed het voorkomen alsof het een paar graden vroor.

Deze Chemin Napoléon stond op de stafkaart ook aangegeven als Ancienne Chaussée Romaine, dus als een oude Romeinse Heerbaan. We hadden hier te maken met een wel zeer oude weg die ver terug ging in de geschiedenis. Hiervan was nauwelijks nog wat te merken, want er was niet meer over dan een breed wandelpad. De waren blij snel de weilanden te kunnen inruilen voor het bos. Dit bood meer beschutting tegen de koude wind. Peter borg de handschoenen meteen op. Een breed bospad leidde ons de helling af naar 550 M. Het leek hier eerder op een maanlandschap, omdat de majestueuze sparren gerooid waren en er nog slechts de imposante stronken lagen. Op het laagste punt stroomde de Le Noir Ru, een klein beekje dat een eerste hindernis vormde. Bij deze Gué was het betrekkelijk makkelijk om via grote stenen de overkant te bereiken. Nu ging het opnieuw omhoog, klimmen dus tot 610 M. Zo bereikten we het gehucht Tailles, dat er in de koude en grijze herfstmorgen verlaten bijlag.

We liepen pal zuid en na 2 KM ging de verharding over in een bospad. We kozen voor de route die ons langs Croix Até Fré Djakes voerde en hier stuitten we op de rood-witte markering van een Grand Randonnée. Het bleek de GR AE te zijn, de Internationale Rondweg Ardennen-Eifel. We volgden deze een stuk in zuidelijke richting tot aan een grote wildtoren, waar we een pauze hielden en het tijd werd de route opnieuw te bestuderen.

We moesten afdalen naar Eau Martin Moulin. Op de kaart bleek dit de voortzetting te zijn van het stroompje dat we aan het begin van onze wandeling van vandaag al hadden overgestoken. Maar dit keer was de verassing groter. Via een steile afdaling bereikten we het water. Groot was de verassing dat we nu echt eens moesten overleggen hoe we deze hindernis zonder natte voeten zouden oversteken. Jan was heel resoluut, zocht een voor hem geschikte plaats en stoof als een hinde over de stenen in de stroming. Ook dit keer zonder veel kleerscheuren en natte voeten. Bert en Charles deden het in twee etappes. Eerst werd een dikke boomstam zo in de stroming gelegd dat een eilandje bereikt kon worden en vervolgens via enkele grote keien de overzijde. Lorenz en Peter zochten hun heil verder stroomopwaarts en via een overhangende boom bereikten ze als ware circusartiesten de ander kant.

We zaten hier op het meest zuidelijke punt van de wandeling van vandaag. Nu liep de route in noordwestelijke richting terug naar ons vertrekpunt van vanmorgen. We volgden het beekje stroomopwaarts en dit betekende dat we opnieuw omhoog gingen. We volgden het pad en werden plotseling verrast door een drietal reeën dat onze weg kruisten. Jan en Lorenz hadden ze even te voren in het bos waargenomen en waren er al van overtuigd dat ze ons pad zouden kruisen. Even snel als ze waren gesignaleerd, waren ze ook weer verdwenen. Bij een kruispunt van bospaden, op de kaart aangeduid als "Au Hangar" en omzoomd door reusachtige beukenbomen, kozen we ervoor naar links te gaan en meteen een wat vaag pad rechts te nemen. Charles kreeg een compliment, dat hij thuis vanaf de kaart zulke routes kon kiezen, welke in het landschap moeizaam te vinden waren.

Via een holle weg daalden we opnieuw af naar een stroompje dat in de buurt van ons vertrekpunt ontsprong. Dit keer was er een bruggetje vlak bij een visvijver voorzien van het bordje "Proprieté Privée". Voor ons dus verboden terrein. We bereikten nu een verharde weg. Deze moesten we in noordelijke richting volgen om bij de auto's aan vertrekpunt te komen. Bij het verlaten van de bebossing kregen we een prachtig uitzicht op een heus Chateau gelegen in het Bois Saint Jean. Charles had een route uitgestippeld op de kaart, die over het landgoed van dit Chateau leidde. Maar borden gaven aan dat we niet over het eigendom van het kasteel mochten. Er zat niets anders op dan de verharde weg te volgen, die ons op enige afstand langs het Chateau voerde. In de uitgestrekte weilanden rondom dit kasteel ontwaarden we grote kudden bizons. Schots Hoogland vee leek ons echter gebruikelijker. Met de verrekijker werden de bizons bestudeerd. We liepen hier door een typisch landschap met daarin her en der verspreid kringen machtige beukenbomen. We vroegen ons af hoe en waarom deze bomen zo in het landschap gekomen waren. Even verderop kwamen we nog langs een monument waar aan het begin van de oorlog een Belgische spion was neergekomen met parachute en vrijwel onmiddellijk door de Duitsers was gearresteerd en omgebracht.

Nog slechts een tweetal kilometers scheidde ons van het vertrekpunt. Inmiddels voelde we dat er nog steeds een fikse wind woei over de weilanden, die hier voor het open karakter van het landschap zorgden. Bij de auto's aangekomen deden we dan ook snel de wandelschoenen uit en omkleden en een schoon shirt aandoen was wel wat moeilijk zonder een kou op te lopen. Tegen 15.00 uur aanvaardden we de terugreis naar Nederland en lieten we de Ardennen achter ons. Via Baraque de Fraiture reden we over de autoweg naar Luik. Zonder oponthoud waren we snel door Luik en ging het richting Maastricht. Wel werd er in Maastricht nog even een tankstop gemaakt omdat de Volvo van Jan dorst had.

Op naar Oisterwijk. De terugreis op Nederlandse bodem verliep voorspoedig, omdat het vrachtverkeer op dit tijdstip gehouden werd aan een inhaalverbond, Via Weert en Eindhoven verlieten we bij Moergestel de autoweg en konden even later de auto's parkeren op De Lind in Oisterwijk. In "De Dorpsherberg" was het geen probleem om een tafel voor 5 personen te krijgen. De tomatensoep of uiensoep lieten we ons goed smaken, maar ook een stevige portie spare-ribs wilde er wel in. In een gezellige ambiance werd nog het nagerecht genoten, vanzelfsprekend was dit voor de echte liefhebbers een ijscoupe: bijna traditioneel Coupe Dame Blanche. Tegen 19.30 uur mocht de penningmeester in de persoon van Bert de rekening voldoen en was het zevende wandelweekend naar de Ardennen over en uit. Charles werd in Loon op Zand gedropt en Lorenz en Peter gingen via Oosterhout en Hank huiswaarts, terwijl Jan en Bert via Zevenbergen naar Etten-Leur reden. Jammer, maar eenmaal thuis hadden we alleen nog de herinneringen aan drie fijne dagen.

Tot slot: we kunnen terugzien op een drietal geslaagde wandeldagen met wandelingen van 17 KM, 16 KM en 15 KM. Bovendien met prachtig, zonnig herfstweer, soms 's morgens wat aan de frisse kant met een snerpende oostenwind, maar met veel wandelgenot in een bosrijk gedeelte van de Belgische Ardennen vol landschappelijke afwisseling met uitgestrekte horizons en wilde, ongerepte valleien. Zo te voet deze streek ontdekken direct in de omgeving van ons vakantieverblijf "La Spinette", liet ons de beslommeringen van alle dag vergeten en genieten van de Ardeense natuur en haar cultureel erfgoed. Opnieuw voor herhaling vatbaar !
Dus tot volgend jaar herfstvakantie!!

Deze wandelingen zijn met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

KAART... KAARTEN : TopoKaart NGI 1:25 000, 55/7-8 Odeigne - Bihain